یا حبیب...

سلام؛
رسیدن ایام فاطمیه رو تسلیت میگم خدمتشون و خدمتتون.

مطلب هست، ولی نوشتنی نیست. شاید یک رفیق همدل که کلمات از ذهن آدم خود به خود جاری بشه، و یه حضور گرم، چیزیه که نیازه. علی ای حال، مطلب گذاشتن نشانه ی زنده بودن منه. به کسانیکه من رو فقط از طریق وبلاگم میشناسند، میتونم بگم که من پست میذارم پس هنوز زنده هستم :لبخند.
به روال همیشگی زندگی، الان در دوره ای هستم که از احساس دوری  میکنم. و بالتبع این تصمیم، روابط و کنش های احتماعی م هم بسیار اندک تر شده. و زندگیم بسیار کارآمدتر.
نمیدونم. مثل یه بغضیه که توی گلوت نگه میداری و به کارات ادامه میدی. و جلو میری. و جلوتر. همرات هست، مشکل و ابنورمالیتی هست، ولی به پنهان کردن و باهاش ساختن، خیلی از کارات جلو میره، زندگیت شروع میکنه شبیه آدمای معمولی شدن.

برای خالی نبودن عریضه تصمیم گرفتم یه شعر بذارم. این شعر از استاد و عزیز، آقای صالح علای ِجان هست:



ﮔﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺁﺑﯽ
ﭘﺸﺖ ﭘﻠﮏ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ
ﺑﺸﯽ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺧﺼﻮﺻﯽ
ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺘﺎﺑﯽ
ﺁﺭﻭﻡ ﺁﺭﻭﻡ ، ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎﺯﯼ ، ﺑﺎ ﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ
ﺑﺴﺎﺯﯼ
ﻋﺎﺷﻖ ﮔﻞ ﮔﻔﺘﻨﺎﺗﻢ
ﮔﻞِ ﺭﻭﺗﻮ ﮔﻞ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮔﻞ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﺭﻩ
ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ
ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺑﻬﺎﺭﻩ
ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﺧﻮﻧﺪﻡ
ﺑﯽ ﺧﻮﺩﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻮﻧﺪﻡ
ﻫﺮ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪﻡ
ﭼﯿﺰﯼ ﺟﺰ ﻋﺸﻘﺖ ﻧﺪﯾﺪﻡ ، ﻧﺪﯾﺪﻡ ،
ﻧﺪﯾﺪﻡ
ﻋﺎﺷﻖ ِ ﮔﻞ ﮔﻔﺘﻨﺎﺗﻢ
ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ِ ﺩﺭﺩ ِ ﺩﻝ ﺷﻨﻔﺘﻨﺎﺗﻢ
ﮔﻞ ِ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ِ ﺁﺑﯽ
ﭘﺸﺖ ِ ﭘﻠﮏ ِ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ
ﺑﺎﺷﯽ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ
ﺭﻭ ﺗﻦ ِ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺘﺎﺑﯽ
ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺘﺎﺑﯽ
ﺁﺭﻭﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎﺯﯼ
ﺑﺎ ﺩﻝ ِ ﺗﻨﮕﻢ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﯼ
ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ِ ﺑﺎﻟﺪﺍﺭ
ﺳﻔﺮ ِ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯﯼ
ﮔﻞ ِ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ِ ﺁﺑﯽ
ﭘﺸﺖ ِ ﭘﻠﮏ ِ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ
ﺑﺎﺷﯽ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ
ﺭﻭ ﺗﻦ ِ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺘﺎﺑﯽ
ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺘﺎﺑﯽ
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﯿﻦ ِ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ
ﺩﺳﺘﺎﻣﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ
ﺍﯾﻨﻮ ﺑﻐﺾ ِ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺖ
ﺍﯾﻨﻮ ﻗﻠﺐ ِ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻪ
ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺭﯼ
ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﺑﯽ ﺧﺒﺮﯼ
ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ِ ﻗﻔﺲ
ﺗﻮ ﭘﯽ ﺩﺭ ﺑﺪﺭﯼ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺁﯾﻨﻪ ﺩﻟﺨﻮﺵ
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ِ ﺗﻮ ﻣﺪﯾﻮﻥ
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻏﺮﯾﺐ ﻃﻠﺒﮑﺎﺭ
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﯿﻦ ِ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ
ﺩﺳﺘﺎﻣﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ
ﺍﯾﻨﻮ ﺑﻐﺾ ِ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺖ
ﺍﯾﻨﻮ ﻗﻠﺐ ِ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻪ
ﺩﺳﺖ ِ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺘﺎ
ﺗﻠﺦ ﻭ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﯿﺸﻢ
ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ، ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯿﺸﻢ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﯾﻪ ﺷﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻭﻥ
ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﻡ
ﺍﻭﻥ ﺷﺒﺎ ﻫﻮﺍﯼ ﺁﺷﺘﯽ
ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﯾﻪ ﺭﻭﺯﺍﯾﯽ ﺍﺑﺮ ﺗﯿﺮﻩ
ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺑﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ
ﻣﯽ ﺑﺮﻩ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺩﯾﺮﻭﺯ
ﮔﻢ ﻣﯿﺸﻢ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺭ ِ ﺩﻭﺭﺍ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺘﺎ
ﺭﻭﺯﻡ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ
ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻋﺸﻖ
ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺁﺑﯽ ﻧﻤﯿﺸﻪ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ